Jest jednym z najważniejszych symboli stolicy. Jego początki sięgają XIII w. Pierwotnie służył jako siedziba książąt mazowieckich, a od XVI w. był rezydencją królów Rzeczypospolitej. Kolejni władcy uświetniali go i rozbudowywali. Podczas II wojny światowej został przez Niemców całkowicie ograbiony a następnie wysadzony w powietrze. W latach 1971–1984 odbudowano go w stylu barokowo-klasycystycznym. Pełni dziś funkcje muzealne i reprezentacyjne.